O δευτερος κανονικος δισκος της μπαντας απο την Νεα Υορκη που συγκλονισε τις πιστες πριν ενα χρονο.
Και υστερα απο μερικες ακροασεις, νομιζω οτι ειναι ξεπερναει τον προηγουμενο. Μπορει να παιζει ηλεκτρονικη μουσικη η μπαντα, αλλα γενικα δεν ξεφευγει εξωπραγματικους ηχους, αντιθετα το αισθανεσε πολυ καθημερινο, και δικο σου. ενταξει σε πολλα σημεια να ειναι οριακα μπαναλ η 80ιλα που αποπνεει, αλλα αυτα ειναι μαλλον εξαιρεσεις. Οι φανκυ επιροες, οι πραγματικοι πιασαρικοι ρυθμοι, αλλα και τα φωνητικα (που παροτι δεν ειναι τα καλυτερα που εχεις ακουσει, αποπνεουν μια σπανια ζεστασια για ηλεκτρονικη μουσικη) , σε κανουν να μην μπορεις να ξεκολησεις. Ο ιδιος μαλιστα περιγραφει τον ηχο του ως gay stuff. disco. bored people. a poorly executed fist-fight. sandwiches without too much meat and stuff on them. records that you used to hate but are kind of cool now that you heard them again years later at your friends house. hipster nonsense. midrange, and not so much bass-and-treble. an engine that needs the timing looked at and is running at capacity. a band. (απο την σελιδα στο myspace)
Ο δισκος ειναι διαθεσιμςο για download και θα κυκλοφιρησει σε 2 μηνες κανονικα. αλλα νομιζω οτι ηδη εχει βαλει υποψηφιοτητα για τα καλυτερα του 2007
ακουστε εδω το us vs them οχι το καλυτερο του δισκου, αλλα ενα που μου αρεσε αρκετα
μαλλον θα ελαγα οτι τωρ απου τελειωνει η 80'ς φαση, εχουμε και τις καλυτερες κυκλοφοριες αυτου του τυπου, καθως ειναι πιο ωριμες, πιο κατασταλαγμενες. οποτε ας μεινουμε σε αυτες λιγο πριν αρχισει η φαση return to 90's techno και grunge.
rainboy
ΥΓ. και στο τελος σκαει και το New York I lOve you να σε αποτελειωσει. Ενα απιστευτο κομματι που νομιζεις οτι ανηκει στις καλυτερες στιγμες της ροκ ιστοριας (καμια σχεση με μπλιμπλικια) και οριστικα συνειδοτοποιεις οτι οι ταλαντουχοι ανθρωποι, μπορουν να κανουν παρα, μα παρα πολλα πραγματα
