Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της γραφιστικής, οι μουσόφιλοι έχασαν ένα βασικό κριτήριο στην διερεύνηση, αγνώστων σε αυτούς τομέων της μουσικής. Κάποτε αν έβλεπες μια συλλογή που «φαινόταν προσεγμένη» στιλιστικά, τότε ήσουν σχεδόν σίγουρος ότι θα ήταν καλή, ενώ αν φαινόταν πρόχειρη, αρκετές φορές ήταν και μουσικά πρόχειρη (όχι ότι δεν ανακαλύψαμε και διαμάντια σε τέτοιες παραγωγές)
Σήμερα όμως, με ένα απλό πρόγραμμα στο PC, μπορείς να κανείς μια εντυπωσιακή παραγωγή, που να παραμένει πρόχειρη. Έτσι την πάτησα και εγώ που μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η ιδέα των βραζιλιάνικων διασκευών, σε τραγούδια των Stones, και «τα έσκασα» για να το αποκτήσω, αφού φαινόταν και προσεγμένο.
Το δισκάκι είναι πραγματικά σαν να ακούς Γιαπωνέζους, να τραγουδούν karaoke, τραγούδια των stones, με πειρατικό cd που πήραν από βραζιλιανό πλανόδιο.
Πραγματικά τριβείς τα αυτιά σου. Οι τραγουδιστές τραγουδούν με τον όποιο επίπεδο τρόπο, σαν να μην ξερόυν αγγλικά, και απλά να λένε ότι τους έχουν γράψει, χωρίς να ξερόυν τι είναι αυτό. Η μουσική, πολλές φορές είναι, οριακά , σαν να ακούς παιδικό casio αρμόνιο από την λαϊκή, και γενικά είναι τοσο τραγικη που δεν μπορεις ουτε να γελασεις όπως στα Satisfaction, let’s spend the night together , angie, start me up.
Σχετικα αξιοπρεπή είναι η διασκευή του Fool to Cry από Scubba feat. Moanna και του Harlem Shuffle από Marvin meets Banda de Sul , που όχι μονο δεν είναι αντιαισθητικές, αλλα αντιθέτως με την δεύτερη ακρόαση αρχίζουν να γίνονται ενδιαφεροντες.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Οι φανατικοί των Stones, ας μην μάθουν ποτε ότι κυκλοφόρησε αυτή η συλλογή. Οι λάτρεις, των λατιν, και ειδικά των βραζιλιάνικων ρυθμών, ας ξοδέψουν τα λεφτά τους σε άλλες κυκλοφορίες.
Rainboy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου