Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007
Η Μεγάλη Στιγμή του Ρόμπερτ Κάρμαϊκλ
Νομιζω οτι απο τοτε που αλλαξε η χρονια, οι αιθουσες παιζουν πολλες αηδιες την μια πισω απο την αλλη, και εχει αραιωθει πολυ ο ρυθμος που παιζοντια αξιολογς ταινιες. Την προηγουμενη βδομαδα η μονη ταινια που μου γιαλισε το ματι ηταν αυτη, και πηγα στο παγωμενο και αδειο αλφαβιλ (σαββατο βραδινη προβολη ειμασταν 6 ατομα, φαντοζομαι την τριτη παιζει να μην πηγε και κανεις). Δεν ειμαι σιγουρος για το τι με τραβηξε σε αυτη την ταινια, αλλα γενικα οι περιγραφες φανταζαν ενδιαφερουσες. Απο την μια φαινοταν και απο τις φωτος οτι καπου θα θυμιζει αγγελοπουλο, απο την αλλη κατι για βιαοτητες και κουρδιστο πορτοκαλι λεγαν ολοι. Ε σου κινειτε η περιεργεια.
Παροτι δεν εχω κατληξει ακομα αν πρεπει να βαλω θετικο ή αρνητικο προσημο σε αυτη την ταινια, αλλα γενικα μαλλον προς το θετικο συγκλινω. Η υποθεση εκτυλισυται σε ενα ψαροχωρι της αγγλιας, οπου μαστιζεται απο την ανεργια, και που η μαθητιοσα νεολαια το ριχνει στα drugs. Ως εδω καλα, ωραια φωτογραφια μερικες παρα πολυ καλες σκηνες (οπως η σκηνη στην οποια αφου εχουν πιει διαφορα, γινονται σε ενα σπιι 3 σκηνικα ταυτοχρονα), και με ενα χονδρειδη τροπο προσπαθει ο σκηνοθετης να μας δειξει ενα τελμα και μαι αποκτηνωση που καταπεφτει σε τελικη αναλυση η κοινωνια (παιζουν συνεχως οι τηλεορασεις ειδησεις για το Ιρακ). Αυτο μαλλον θελει να μας δειξει και το ανατριχιαστικα βιαιο δεκαλεπτο της ληξης της ταινιας οπου το παιδι που γενικα δεν μιλγαε στο σχολειο, ηταν καλο και κλειστο παιδι, και επαιζε το τσελο του, αλλαζει mode και εφαρμοζει αυτα που διαβαζε σε ενα βιβλιο του De Saad ενω αυνανιζοταν. Το προβλημα προφανως δεν ειναι αν ηταν πολυ βιαιη η σκηνη, αλλα οτι σε ολη υπολοιπη η ταινια ο Ρομπερτ ηταν κατι λιγοτερο απο δευτεραγωνιστης, και ουσιαστικα αποτελει εκλπηξη και ταυτοχρονα ερωτηματικο η αποκαλυψη του Mr Hide στο τελος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου