H τρίτη ταινία που είδα στις νύχτες πρεμιέρας, και η τελευταία γιαπωνέζικη για αυτό το φεστιβάλ, ήταν πραγματικά μια διαφορετική εμπειρία.Ο Toshiaki Toyoda μετά το 9 souls γύρισε τον κρεμαστό κήπο. Μια ταινία αρκετά διαφορετική. Ένα σουρεαλιστικό ψυχογράφημα μιας μικροαστικής γιαπωνέζικης οικογενείας, με δόσεις από μαύρο χιούμορ.
Μια οικογένεια λοιπόν που έχει έναν κανόνα, να μην έχει μυστικά. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πνιγμένη ως το λαιμό σε αυτά.
Αν παίρναμε με χρονική σειρά τα γεγονότα, η μητέρα , λογά τραυμάτων από τα παιδικά της χρόνια, αποφασίζει να κάνει μια τελεία οικογένεια, όποτε προσπαθεί να σχεδιάσει τα πάντα, για να μην έχουν προβλήματα τα παΐδια, και θεσπίζει τον παραπάνω κανόνα, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα κυλίσουν όλα ομαλά, ενώ πάντα μισεί την μανά της που την θεώρει υπεύθυνη για τα δικά της προβλήματα. Με τον άντρα της πάνε να μείνουν και σε ένα νεότευκτο οικιστικό-εμπορικό συγκρότημα, με αρκετά ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική (σημαντικό στοιχειό για την εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας). Εκεί λοιπόν η κόρη της κάνει ανωμαλίες σε ξενοδοχεία, (και βρίσκουν και φωτογραφίες της σε πορνοπεριοδικό), ο άντρας της έχει γίνει ο γαμιά της γειτονιάς και ο γιος έχει γίνει τελείως ψυχικούς.
Καταρχάς το αντιμετώπισα με ενδιαφέρον γιατί δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί ταινία που να δείχνει την γιαπωνέζικη οικογένεια του σήμερα (ή θρίλερ βλέπουμε, ή ερωτικές ιστορίες, ή σαμουράι), γεγονός το όποιο με προκαλούσε ένα εμπεδώσω καλύτερα αυτά που συνέβαιναν.
Από την άλλη η υπέροχη σκηνοθεσία του Toyoda, τόσο τα σουρεαλιστικά πλανά, όσο και το εφέ με την κάμερα- εκκρεμές σε έκαναν να βυθιστείς στην καρεκλά σου και να απόλαυσης αυτό που έπαιζε στο πανί.
Από κει και περά η ταινία δεν είναι κανένα αριστούργημα. Πολλές φόρες με ξενέρωνε, γιατί ατάκες που ανταλλάσσονταν μεταξύ της οικογενείας ήταν επιπέδου ελληνικού σίριαλ.
Αλλά σίγουρα άξιζε το δίωρο που της αφιέρωσες.
Από κει και περά, νομίζω ότι όποιος δεν ξέρει αγγλικά, και διαβάζει τους αγγλικούς υποτίτλους, δεν μπορεί να δει ταινία σε αυτό το φεστιβάλ, τόσο εκτός πλάνου που είναι οι ελληνικοί. Και να τον μονό αυτό η μαλάκια των διοργανωτών.
Κουβάλησαν τον άνθρωπο από την Ιαπωνία, (τον Toyonda) και δεν μπορούσαν να βρουν κάποιον να ξέρει σωστά γιαπωνέζικα για να συνεννοηθούμε. Οι ερωτο-απαντήσεις μετά την ταινία, θύμιζαν θέατρο του παραλόγου. Απαράδεκτη κατάσταση. Αφού όταν τελείωσε η ταινία έγραψε στο πανί based on novel …. Και τον ρώτησαν αν έχει αλλάξει στοιχειά από το βιβλίο, και η απάντηση του μεταφραστή ήταν ότι το σενάριο είναι του Τoynda και δεν υπήρχε κανένα βιβλίο.
Αει καλά.
Προχειρότατες
Anyway
Εγώ συνεχίζω την πέμπτη με little miss sunshine, και viy.
εδω το σαιτ της ταινιας για να ψυχεδελιασετε τελειως
rainboy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου