V for Vendetta

“Remember, remember the 5th of November”

Πίσω στη αρχές της δεκαετίας του 1980 κυκλοφορούσε στην Αγγλία ένα περιοδικό με κόμικς που λεγόταν Warrior. Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή του στριπ, ήταν και το V for Vendetta, το οποίο το έγραφε, πολύ νέος ακόμα Alan Moore. Αυτός, λίγο καιρό πριν «είχε φάει τα μούτρα του», όταν προτείνε αυτή την ιστορία στην DC, οπού του είπαν ότι δεν πρόκειται κάνεις να θέλει για ηρώα έναν transsexual αναρχικό. Τότε λοιπόν βρήκε και αυτός στέγη στην Αγγλία, οπού άλλαξε πολλά στοιχειά της ιστορίας έτσι ώστε να ταιριάζουν με το αγγλικό ύφος. Το Warrior όμως χρεοκόπησε στο 25 τεύχος, και έτσι η DC, που πλέον είχε δει την τεραστία επιτυχία της ιστορίας βρέθηκε εκεί για να πάρει τα δικαιώματα και να επανεκδώσει από την αρχή το κόμικς, και συνεχίζοντας και άλλο την Ιστορία.
Γιατί τόσο αμφισβητούμενο αυτό το κόμικς; Γιατί ξεφεύγει παρά πολύ από τα πρότυπα των υπερωικών κόμικς. Δεν υπάρχουν σαφείς διαχωρισμοί για το αν ο ήρωας είναι καλός ή κακός, τρελός ή λογικός. Αυτό βεβαία αλλάζει αρκετά στην ταινία καθώς, είναι με τέτοια σαφήνεια τοποθετημένα τα γεγονότα, που δεν αμφιβάλεις καθόλου, με το αν έχει δίκιο ή άδικο, και έτσι χάνεται ως ένα βαθμό η μαγεία του κόμικς. Και σίγουρα μας κάνει να απορούμε πως από τα δεκάδες πιο επιτυχημένα κόμικς που δεν έχουν γίνει ακόμα ταινία, διάλεξαν κάτι τόσο αμφισβητούμενο (για τα δικά τους δεδομένα). Και μάλιστα το αναπροσάρμοσαν, έτσι ώστε να ταιριάζει περισσότερο με τους «φόβους» της εποχής μας. Στο κόμικς η ιστορία ήταν τοποθετημένη στο κοντινό μέλλον (για τότε) και η κυρία εμμονή είναι οι οργουελλιανες καταστάσεις παρακολούθησης. Αντιθέτως στην ταινία, μπαίνουν αρκετά πιο έντονα οι φοβίες για βιολογικούς πολέμους κτλ.
Η ταινία γενικά είναι καλογυρισμένη, και στα τεχνικά μέρη δεν ξεφεύγει από τα πρότυπα των αναλογών ταινιών, των τελευταίων χρονών. Ενδιαφέρον πάντως ήταν, ότι κράτησε το αφηγηματικό στυλ του κομικ, οπού βλέπουμε την ιστορία να εξελίσσετε μέσα από τα ματιά των «δευτεραγωνιστών». Η Natalie Portman, μας μάγεψε για άλλη μια φορά.
Από κει και πέρα η ιδιαιτερότητα της ταινίας είναι η εκπληκτική ιστορία (που προφανώς οφείλετε στο εξαίσιο κομικ). Αυτήν σίγουρα αν την αναλύσουμε πολιτικά, θα δούμε ότι μπάζει από παντού,, και είναι οριακά παιδικός ο τρόπος που βάζει τα ζητήματα. Αλλά ακόμα και έτσι το πώς μπορεί να γίνεται κομμάτι της λαϊκής παράδοσης ο μύθος ενός αναρχικού μασκοφόρου εκδικητή (ή όχι μονό ενός), ή η ευχαρίστηση που σου δίνει για μια φορά να βλέπεις μια ιστορία από την ανάποδη (εκεί οπού κακοί δεν είναι οι Βιετκονγκ, ή οι Μουσουλμάνοι κτλ), είναι πράγματα που σε κάνουν να βγαίνεις από την σκοτεινή αίθουσα με πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση από ότι σε οποία άλλη περιπέτεια έχεις δει τα τελευταία χρονιά. Πως να το κάνουμε πάντα θα ενθουσιαζόμαστε όταν βλέπουμε μια φασιστική κυβέρνηση να καταρρέει από τον ίδιο τον λαό (έστω και τόσο απλοϊκά όσο δείχνει η ταινία).
Σίγουρα αυτή την βδομάδα , σε σχέση με το Βασικό Ενιστικό 2 και την Λάσου, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο που να πρέπει να δεις στο σίτεμα.

Και έτσι για το τέλος, γιατί η σίγουρα η απορία που θα έχουν οι περσότεροι θα είναι τι έγινε στις 5 Νοέμβρη, τι ήταν η πρώτη σκηνή της ταινίας, και τι είναι αυτή η μάσκα.
Το 1605, έγινε μια στάση στην Αγγλία, γνωστή ως η συνομωσία της πυρίτιδας (Gunpowder Plot) από τους καθολικούς, που αντιδρούσαν στο ότι ο Βασιλιάς James I , ήταν Προτεστάντης, και καταργούταν σιγά ο καθολικισμός. Τα προηγούμενα χρονιά έκαναν διαφορές αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του βασιλιά . Η τελευταία ήταν αυτή, και είχαν σκοπό να σκοτώσουν τον βασιλιά και όλους τους προτεστάντες αριστοκράτες, ανατινάζοντας το κοινοβούλιο. Τελικά απέτυχαν, και σε πολλές χώρες, γιορτάζουν με πυροτεχνήματα την 5 Νοέμβρη, ως την νίκη των προτεσταντών επί του καθολικισμού. Ο Guy Fawkes ήταν αυτός που είχε αναλάβει το στρατιωτικό μέρος της επιχείρησης. Στις 5 Νοέμβρη συνηθίζουν σε πολλές πόλεις να καινέ ή να κρεμάνε ομοίωμα του.
Τελικά η αυτή η νύχτα έμεινε στην παράδοση με αυτό το ποιητάκοι. (την αρχή τραγουδάει ο John Lennon στο Remember και μετά ακούγεται μια έκρηξη)



Remember, remember the fifth of November,
gunpowder, treason and plot,
I see no reason why gunpowder treason
should ever be forgot.
Guy Fawkes, Guy Fawkes,
'twas his intent
to blow up the King and the Parliament.
Three score barrels of powder below,
Poor old England to overthrow:
By God's providence he was catch'd
With a dark lantern and burning match.
Holloa boys, holloa boys, make the bells ring.
Holloa boys, holloa boys, God save the King!
Hip hip hoorah!
A penny loaf to feed the Pope.
A farthing o' cheese to choke him.
A pint of beer to rinse it down.
A faggot of sticks to burn him.
Burn him in a tub of tar.
Burn him like a blazing star.
Burn his body from his head.
Then we'll say ol' Pope is dead.
Hip hip hoorah!
Hip hip hoorah!

rainboy