Ξεκινάω τα ποστς στο προσωπικό μου blog, γιατί ως σωστή ψωνάρα πρέπει να κάνω και εγώ κάπου τον «καμπόσο». Θα αρχίσω λοιπόν αφηγουμένους τις ταξιδιωτικές μου περιπέτειες.Ειδικά σήμερα που ο Veldamor έβγαλε το post για την Christiania, νομίζω ότι είναι καιρός να σας πω και γω την εμπειρία μου. Βεβαία αισθάνομαι κάπως, καθώς, έχοντας 3 φίλους που πήγαν Erasmus στην Κοπεγχάγη, δεν είμαι ο ειδικότερος να πω για την Christiania.
Anyway , πέρυσι τέτοιες μέρες, είχαμε πάει στην Κοπεγχάγη. Όταν λέω εμείς, εννοώ το χαρέμι και γω. Τι ζωναρά είναι αυτός θα πείτε. Το χαρέμι!!!!! Και όμως, πως αλλιώς θα χαρακτηρίζατε μια παρέα 5 ατόμων, που αποτελείτε από 4 κορίτσια και εμένα. Λοιπόν οι λεπτομέρειες για τις δραστηριότητες μας στην Δανία, θα αφορούν ξεχωριστό post. Εδώ συζητάμε για την Christiania.
Λοιπόν, από τους εράσμιτες φίλους μου είχα ακούσει διαφορά. Στην πραγματικότητα η διαδικασία για να κλείσει, γίνετε εδώ και μια 5 ετια. Σε αυτή την περίοδο, έκλεισαν πολλά μαγαζιά, και με διαφόρους μεθόδους, πείστηκε ένα κομμάτι του πληθυσμού να φύγει. Έτσι κατά κάποιο τρόπο βρισκόταν συνεχώς σε μια φθίνουσα πορεία.
Και οι ερασμιτες που γυρνούσαν, ήταν λιγότερο ενθουσιασμένοι από τους προηγουμένους.. Αυτό βεβαία δεν μας πτόησε, αν και εγώ άρχισα λίγο να παραξενεύομαι όταν διάβασα σε μια free press στα αγγλικά ότι γινόντουσαν μπάχαλα για να μην κλείσει, τις ημέρες που ήμασταν εκεί.
Εντωμεταξύ, οι τουριστικοί οδηγοί, δεν είχαν συγκεκριμένες πληροφορίες, πέρα από το άμα πάτε να προσέχετε. Οι φίλοι μας που βρεθήκαν εκεί, μας έδωσαν ένα κάρο συμβουλές, αλλά κανείς δεν μας είπε ποτέ να πάμε στην Christiania και τι να κάνουμε. Και εμείς δεν σκεφτήκαμε να κοιτάξουμε το site τους το οποίο είναι υπεραναλυτικο και ενημερωμένο (κάτι που πρέπει να κάνετε άμα έχετε σκοπό να πάτε). Τέλος πάντων, ξεκινήσαμε Σάββατο απογευματάκι (7 η ώρα) να πάμε με τα ποδηλατακια μας. Έλα όμως που όσοι χάρτες είχαμε ήταν για κλάματα, με αποτέλεσμα να κάνουμε αρκετούς κύκλους, να χαθούμε και τελικά κάνουμε πάνω από 1 ώρα να φτάσουμε.
Εκεί που είχαμε χαθεί, βρήκαμε μια κοπέλα γύρω στα 30, και την ρωτήσαμε για το που είναι, μας είπε βεβαία, αλλά μας συμβούλεψε να μην πάμε, γιατί την προηγουμένη μέρα είχαν πέσει πυροβολισμοί, ανάμεσα σε κάποιες συμμορίες, και θα γινόταν χαμός. Συνηθισμένοι σε συνθήκες Αθήνας (Εξαρχείων) φανταστηκαμε ότι θα πάμε εκεί θα γίνετε χαμός, θα πέφτουν μπουκάλια, χημικά κ.τ.λ.
Φτάνοντας απέξω, βλέπουμε ένα καυλομενο μπατσονι, με κάτι σαν μπαζουκας, οπλισμένο, και έτοιμο για χρήση , να περπατάει με κλασσικό μάγκικο βλαχομπατσικο περπάτημα, και να μπαίνει στην Christiania. Εκεί πραγματικά κολοσα. Λέω δεν υπάρχει περίπτωση, έχουν κάνει ντου οι μπάτσοι και τους μαζεύουν.
Με τα πολλά αποφασίζουμε να μπούμε μέσα.
Τίποτα!!!!! Ησυχία, τάξη και ασφάλεια.
Νύχτα ήταν δεν βλέπαμε πολύ κίνηση, πολύ κόσμο κτλ.
Εκεί που περπατάμε τα πρώτα μετρά που είναι σαν παρκάκι, με διασκορπισμένα έργα μοντέρνας τέχνης, περνάνε άλλοι δυο αντίστοιχα καυλωμενοι μπατσοι.
Πραγματικά δεν καταλαβαίναμε τίποτα.
Λίγο πιο μέσα υπήρχε περισσότερος κόσμος, αλλά και πάλι ελάχιστος.
Κάπου εκεί υπάρχει κάτι σαν πλατεία. Αφήνουμε τα ποδήλατα και αρχίζουμε την περιπλάνηση. Τις περίφημες βιοτεχνίες δεν τις είδαμε, καθώς Σάββατο βραδύ ήταν κλειστές. Αλλά είχε κάμποσα (καμιά 10ρια υπολογίζω) μπαράκια- κλαμπακια. Στα κλαμπακια μάλιστα είχε και είσοδο που έβγαινε περίπου στα 15 ευρώ (οι Δανοί δεν έχουν ευρώ).
Πως σας φαίνεται;;;
Εντάξει στα μπαράκια, ήταν λίγο πιο φτηνά τα ποτά από ότι έξω. Αλλά ήταν πολύ, πολύ, πολύ , πολύ καμμένη φάση.
Και το χειροτερο, υπηρχε ένα μπαρ, στο οποιο καθοντουσαν και πιναν μπατσοι με στολη και οπλα. Ενταξει δεν ηταν μονοι τους, αλλα ηταν πανω αποτους μισους θαμωνες του μαγαζιου. Οι υπολοιποι αρα παιζει να ηταν ασφαλιτες.
Διαλέξαμε να μπουμε σε ένα bar , που λεγόταν Woodstock και έπαιζε ροκακια. Πάμε μέσα και καθόμαστε, περνούμε και τις μπυριτσες μας.
Μετά από λίγο σκάει ένας τύπος, σαν ινδιάνος, γύρω στα 50, ο οποίος ήταν ΓΚΟΛ τελείως, ο οποίος καθόταν διπλά στο τραπέζι μας, και μας έκανε γκριματσες, προσπαθώντας να μας τρομάξει. ΜΠΟΥΥΥΥ και αλλά παρόμοια. Προφανώς δεν ήταν τρομακτικός, αντίθετα αστείος, αλλά δεν μπορούσες και να γελάσεις , καθως δεν ηξερες πως μπορει να αντιδρασει (καθώς είπαμε ήταν γκολ). Αυτό το σκηνικό κράτησε περίπου μιάμιση ώρα. Δεν επηρεαζόταν καθόλου από το γεγονός ότι κανείς δεν ασχολούνταν μαζί του.
Στην συνεχεία έσκασε ένας άλλος τύπος γύρω στα 65 από τον Καναδά. Ο οποίος έπινε τσάι. Και έπιασε στα κορίτσια κουβέντα με τις ώρες. Αυτός βεβαία ήταν ευγενικότατος. Αλλά στο τέλος μας αποκάλυψε το σκοπό της ευγενικής του προσέγγισης. Ήθελε να τον κεράσουμε το τσάι του.
Σε αυτό το μπαρ όμως, άλλο ήταν το εντυπωσιακό σκηνικό. Αρχίσαμε κάποια στιγμή να παρατηρούμε ότι η barwoman η d.j. και οι περισσότεροι θαμώνες, είχαν ένα περίεργο κιτρινωπό χρώμα, και σχιστά ματάκια, αλλά δεν θύμιζαν Ασιάτες, γιατί ήταν ψηλοί, και γεροδεμένοι. Μετά από λίγοι σκέψη κατάλαβα ότι ήταν.
Εκσιμωοι φυσικά. Η Γροιλανδία είναι δανική αποικία.
Ναι είναι εσκιμωοι.
Και τότε με πιάνει ένα νευρικό γέλιο. Αισθανόσουν πολύ περίεργα να είσαι σε ένα μπαρ, οπού ακούς μουσική που διαλέγει μια Εσκιμωα, τα ποτά στα έφτιαξε μια άλλη Εκσιμωα, και πάνω στην πιστά είναι δυο Λέσβιες εκσιμωες, και χορεύουν το Bitch. Εντάξει μπορεί να ακούγεται λίγο ρατσιστικό όπως το λέω, και ειδικά αν το ψάξεις και μάθεις ότι στην Δανία την φτηνή «μαύρη» εργασία την βγάζουν οι
Εσκιμωοι, σίγουρα συμπεραίνεις ότι είμαι ρατσιστής.Αλλά το κύριο που έκανε σουρεαλιστικό το σκηνικό δεν είναι,ι ότι οι άνθρωποι, ήταν Εσκιμωοι, αλλά ότι σε εμάς έχουν πλάσει μια τελείως εξωτική εικόνα αυτής της φυλής. Μπορεί να έχεις δει διαφορά πολιτισμικά επιτεύγματα «εξωτικών» πολιτισμών , μάλιστα έχεις φτάσει να ακούς μουσική από Ισλανδούς (τώρα που το γραφώ άκου Sigur Ross για αυτό το λέω), και άλλες φυλές που δεν το φανταζόσουν ποτέ. Αλλά πραγματικά δεν σου έχει πει κανείς, μα κανείς, ότι οι Εσκιμωοι δεν ζουν σε ιγκλού πια, αλλά είναι η φτωχολογιά της Δανίας. Και μέσα από αυτά την εικόνα που έχεις, πραγματικά μπορείς να βιώσεις, μονο ως σουρεαλιστική την σκηνή να εισαι μέσα σε ένα μπαρ με εσκιμωους και «καμμένους» , το οποίο βρίσκετε μέσα σε μια «αυτόνομη» περιοχή της Κοπεγχάγης.
Τέλος πάντων, κάποια στιγμή αποφασίσαμε να φύγουμε από εκεί και να συνεχίσουμε την βόλτα μας στην Christiania. Γενικά εκείνη την ώρα πλέον είχε αρχίσει να έχει κίνηση, και αρκετή νεολαίοι να πηγαινοέρχονται στα μαγαζιά. Υπήρχαν και κάτι πάγκοι με σκουλαρίκια και τέτοια γράμματα, από αυτούς που υπάρχουν οπού και να πας, σε μέρη που μαζεύονται νεολαίοι σε όλη την Ευρώπη. Υπήρχε ο περίφημος φούρνος (κάτι σαν αυτόν στου Ψυχρή). Υπήρχαν πια και κάτι καντίνες από οπού φάγαμε πίτσα και κεμπαμπ.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση προσέξαμε σε ένα σημείο που ήταν μια μεγάλη τέντα. Εκεί ήταν μαζεμένος κόσμος και υπήρχαν λουλούδια, και άπειρα, αλλά πραγματικά άπειρα κεριά αναμμένα.
Ροτόντας μάθαμε ότι θρηνούσαν ένα που είχε σκοτωθεί το προηγούμενο βραδύ από σφαίρα. Δεν καταφέραμε να πλησιάσουμε αρκετά κοντά, για να δούμε αν υπήρχε εκεί πτώμα κάτω από τα λουλούδια, όπως μας είπε κάποιος, γιατί περίμεναν να γίνει καινούργια συμπλοκή, με κάποια συμμορία, και επικρατούσε νευρικότητα. Προφανώς, αφού είναι αυτονομία, έχουν δικό τους νεκροταφείο, ή τους καίνε, αλλά τέλος πάντων διαχειρίζονται μονοί τους, τους νεκρούς τους.
Κάπου εκεί είχε έρθει και η ώρα να φύγουμε, καθώς δεν είχαμε όρεξη να δώσουμε 15 ευρώ για να μπούμε σε λαμπάκι. Και προτιμούσαμε να γυρίσουμε πίσω στο κέντρο, και να πάμε στο Moose’s.
Συμπεράσματα:Η Christiania ξεκίνησε σαν ένα παραμύθι, οπού κάποιοι χίπηδες πήγαν και έκαναν κατάληψη σε ένα εγκατελειλεμο στρατόπεδο. Σήμερα που έχουν περάσει τα χρονιά, και οι ιδεολογικοί συσχετισμοί είναι διαφορετικοί, έχουν γίνει απλά ένα τουριστικό αξιοθέατο της Κοπεγχάγης.
Σε δημοσκοπήσεις που γίνονται, φαίνεται ότι η πλειοψηφικά του Δανικού λαού θέλει να παραμείνει η αυτονομία της Christiania. Πώς να μην θέλει άλλωστε όταν συρρέουν τοσοι τουρίστες κάθε χρόνο, με σκοπό να την επισκεφτούν. Κάτι αντίστοιχο με τα coffee shop στην Ολλανδία.
Αλλά εδώ δεν ήταν απλά ένα «προοδευτικό» πείραμα, όπως Ολλανδία. Εδώ είχαμε να κάνουμε με μια απόπειρα να χτιστεί κάτι «διαφορετικό». Αλλά για μια άλλη φορά αποδείχτηκε, ότι δεν γίνετε μέσα στον καπιταλισμό να υπάρχουν νησίδες, με αλλά πρότυπα κοινωνικής οργάνωσης (εκτός από οπού συνεχίζουν να κυριαρχούν προκαπιταλιστικες σχέσης παραγωγής).
Έτσι και στην Christiania έφτασαν να υιοθετούν τελείως τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, και έτσι τελικά να γίνονται, ένα ακίνδυνο πείραμα για τον καπιταλισμό. Αφού φτάνουν στο τέλος να πηγαίνουν εκεί αστοί οικονόμοι, για να μελετήσουν, τα αναπτυξιακά μοντέλα που εφαρμόζονται, για να τα υιοθετήσουν και αλλού.
Που έφτασαν!!! Να τους αντιγραφούν οι καπιταλιστές.
Μπορεί να ενοχλούνται οι κυβερνητικοί και οι στρατιωτικοί, καθώς είναι πολύ κοντά στο νησί, πάνω από το οποίο κυβερνάται όλη η Δανία, και φυσικά δεν τους αρέσει να είναι όλοι οι «περιθωριακοί» μαζεμένοι 500 μετρά πιο πέρα. Αλλά με τίποτα δεν αποτελεί κανένα προπύργιο, κανένα κέντρο, που προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση πέρα από τα τείχη του.
Είναι πολιτικά απομονωμένοι, το πείραμα τους έχει σε μεγάλο βαθμό αποτύχει και ενσωματωθεί.
Αλλά , αξίζει το τέλος του να μην είναι να το καταλάβουν οι μπατσοι, και να γίνει εμπορικό κέντρο. Να παραμείνει εκεί, για να βγάζουν όλοι τα συμπεράσματα τους, και να ξεκινάν την επόμενη φορά από ένα βήμα πιο μπροστά.
Για αυτό ας στείλουμε και εμείς εδώ το μήνυμα στον Δανό πρωθυπουργό, να πάρει πίσω την απόφαση του να κλείσει την Christiania.
Γιατί σίγουρα είναι πολύ καλύτερο ένα τέτοιο πείραμα, με τα προβλήματα και τις αντιφάσεις του, παρά ένα ακόμα εμπορικό πάρκο. (πιστέψατε με, ειδικά στην Δανία, είναι αρκετά ανεπτυγμένος ο καπιταλισμός, ώστε να μην έχουν πρόβλημα , που να καταναλώσουν τα λεφτά τους οι Δανοί).
Rainboy
Y.Γ. Οι δικές μας φωτογραφίες δεν είναι από την Christiania, καθώς όπως σας είπα, εμείς φανταζόμασταν καταστάσεις σαν αυτές που ξέρουμε στην Ελλάδα, που δεν παίζει να πας σε κατάληψη και να τραβάς φωτογραφίες, και δεν πήραμε μαζί μας μηχανή.
Τελικά όπως ήταν τα πράγματα, μαλάκια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου